Sindh Chat Cafe' سنڌ چيٽ ڪيفي
اسلام عليڪم ۽ خوش آمديد سنڌ چيٽ ڪيفي ۾ اسان توهان جو ڀليڪار ڪيون ٿا سدا خوش رهو مسڪرائندا رهو

We welcome you. And hope you will definitely like our Forum. being a Sindhi.!

Thanks.
Sindh Chat Cafe' سنڌ چيٽ ڪيفي
اسلام عليڪم ۽ خوش آمديد سنڌ چيٽ ڪيفي ۾ اسان توهان جو ڀليڪار ڪيون ٿا سدا خوش رهو مسڪرائندا رهو

We welcome you. And hope you will definitely like our Forum. being a Sindhi.!

Thanks.
Sindh Chat Cafe' سنڌ چيٽ ڪيفي
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

Sindh Chat Cafe' سنڌ چيٽ ڪيفي

اَول الله عَلِيمُ، اعليٰ، عالَمَ جو ڌَڻِي؛ قادِرُ پنهنجي قُدرت سين، قائم آهِ قديم؛ والي، واحِدُ، وَحۡدَهٗ، رازق، رَبُّ رَحِيم؛
سو ساراه سچو ڌڻي، چئِي حَمدُ حَڪِيم؛ ڪري پاڻ ڪَرِيمُ، جوڙُون جوڙَ جهان جي

 
HomeHome  Latest imagesLatest images  SearchSearch  RegisterRegister  Log inLog in  
Latest topics
» make money online
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeSat May 28, 2016 4:05 pm by Admin

» Simple and very easy - Make Money by Clicks on View Aids "NeoBux"
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeSat May 28, 2016 3:57 pm by Admin

» Simple and very easy - Make Money by Clicks on View Aids "clixsense"
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeSat May 21, 2016 5:39 pm by Admin

» اخبار لاء هتي ڪلڪ ڪريو The Nation News Paper
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeWed May 18, 2016 5:24 pm by Admin

» اخبار لاء هتي ڪلڪ ڪريو The News
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeWed May 18, 2016 5:22 pm by Admin

» سنڌ جون ڪمرشل ۽ بزنيس اهم
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeWed Feb 20, 2013 2:21 pm by Admin

»  سنڌ جا اهم تعليمي ۽ سماجهي اِي گروپَ، فَورمَ ۽ چَيٽِ رُومَ ويبسائيٽيون
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeWed Feb 20, 2013 2:08 pm by Admin

» سنڌ جي تعليم بابت اهم معلومات ۽ ويبسائيٽيون
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeWed Feb 20, 2013 1:54 pm by Admin

» سنڌ جا اهم شهر ۽ انهن جون ويبسائيٽيون
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeWed Feb 20, 2013 1:33 pm by Admin

» مذهب، دين ۽ صوفي ازم
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeTue Feb 19, 2013 2:18 pm by Admin

» سياسي، سماجهي، معاشي تنظيمون ۽ اين جي اوز
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeMon Feb 18, 2013 4:25 pm by Admin

» انساني حقن جون نمائنده تنظيمون
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeMon Feb 18, 2013 12:19 pm by Admin

» asllammmmoalikummmm
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeThu Feb 07, 2013 10:21 am by me4u

» sindhiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeThu Feb 07, 2013 10:20 am by me4u

» sindhi friendddddsss
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeThu Feb 07, 2013 10:17 am by me4u

» Funny SMS Urdu, Funny Text Messages
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeWed Feb 06, 2013 5:27 pm by me4u

» Pathan Messegs ,Funny SMS, Pathan Jokes Urdu, Pathan Text, Pathan SMS Jokes
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeWed Feb 06, 2013 2:42 pm by me4u

»  سنڌي ٻولي، ثقافت، تواريخي ورثو،آثارقديمه
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeWed Nov 28, 2012 1:34 pm by me4u

» سچل جو سنڌي ڪلام - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeFri Nov 16, 2012 12:29 pm by Admin

» سچل جو سنڌي ڪلام - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٻيو
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeFri Nov 16, 2012 12:28 pm by Admin

» سچل جو سنڌي ڪلام - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو پهريون
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeFri Nov 16, 2012 11:36 am by Admin

» سچل جو سنڌي ڪلام - متفرق ڪلام - بيت، دوها ۽ هدايتون
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeFri Nov 16, 2012 11:34 am by Admin

» سچل جو سنڌي ڪلام - مالڪوس- داستان ستون
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeFri Nov 16, 2012 11:04 am by Admin

» سچل جو سنڌي ڪلام - مالڪوس- داستان ڇهون
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeFri Nov 16, 2012 11:03 am by Admin

» سچل جو سنڌي ڪلام - مالڪوس- داستان پنجون
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeFri Nov 16, 2012 11:02 am by Admin

» سچل جو سنڌي ڪلام - مالڪوس- داستان چوٿون
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeFri Nov 16, 2012 11:01 am by Admin

» سچل جو سنڌي ڪلام - مالڪوس- داستان ٽيون
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeFri Nov 16, 2012 11:00 am by Admin

» سچل جو سنڌي ڪلام - مالڪوس- داستان ٻيو
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeFri Nov 16, 2012 10:55 am by Admin

» سچل جو سنڌي ڪلام - مالڪوس- داستان پهريون
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeFri Nov 16, 2012 10:53 am by Admin

» سچل جو سنڌي ڪلام - جوڳ
سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeFri Nov 16, 2012 10:52 am by Admin

سنڌ چيٽ ڪيفي مينيو

 شاه سائين جو رسالو

  سچل سائين جو سنڌي ڪلام

 سنڌ تهذيب

 مذهب، دين ۽ صوفي ازم

  اسلامي رشتا، مڪمل مفت رجسٽرڊ

 سنڌ جا اهم تعليمي ۽ سماجهي اِي گروپَ، فَورمَ ۽ چَيٽِ رُومَ ويبسائيٽيون

 چيٽ ڪيفي روم

 گيمون رانديون

 ڪچهري چيٽ ڪيفي

 ڪمپيوٽر جي ڃاڻ

 سنڌي ٻولي، ثقافت، تواريخي ورثو،آثارقديمه

 سياسي، سماجهي، معاشي تنظيمون ۽ اين جي اوز

  سنڌ نوڪريون

 مزاحيه لطيفا، ميسيجز

Search
 
 

Display results as :
 
Rechercher Advanced Search
Make Money Online -100%

 

 سچل جو سنڌي ڪلام - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون

Go down 
AuthorMessage
Admin
Admin



Posts : 102
Join date : 2010-11-07

سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون Empty
PostSubject: سچل جو سنڌي ڪلام - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون   سچل جو سنڌي ڪلام  - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون I_icon_minitimeFri Nov 16, 2012 12:29 pm


ڪافي 121
اهو بَر ڀِي بازر آههِ، جتي ديرو دوستَ جو!

ڏونگرُ ڏولِي ڀائيان، سپيريان جي ساءِ!
چُمنديس چَپَن سان ميان، سندِي جانب جاءِ.
محبت محبوبن جي، ڪاري هينيڙي کي هاءِ هاءِ.
ويٺي ڪانگَ اُڏايان، لَکين لالن لاءِ.
مون کي ڪيچَ وَڻن ۾، نيئي پانڌيَڙا پَهچاءِ.
ساٿِي سُپرين سان، هِيءَ گداگر گڏاءِ.
�سَچُو� سَڄَڻن کي ميان، پاند ڳچيءَ ۾ پاءِ.

* ڪافي 122
ڙي جيڏيون، هاڻي گھوريو، هوتن رِيءَ سارو شهر ڀنڀور!

لائيندا وو لطف سان، هِن ڏکيءَ کي ڏور.
هَيءِ هالاڻي اُن جي، شعُلي وڌڙو شور.
مِنت نه منهنجيءَ موٽيا، زاري نه آهي زور.
دَرَسَن ساڻ دفع ٿيو، سندو هِنيڙي هور.
�سچو� سندن راهَ تي، هِڪَ جفا ٻيو جور.

*هيءَ ڪافي 122، سسئي داستان نائون ۾
ڪافي 8 طور شامل آهي.

ڪافي 123
حال معلوم تو کي هٖي ئي، آءٌ تا وسِ نه ويٺياس!

پرين تنهنجي پار ڏي، قاصد مُنجان ڪيئِي-
ايڏانهن منهن ڪيو بيٺِياس.
ڇڏي وڃ نه ڇپرين، مُنج دلاسا ڪي ڏيئي-
تنهنجي محبت مارياس.
چئي ٻڌايان سرتين، هن سٻاجھا سي ئي-
آءٌ تا وار نه وسرياس.
پاڻئون پري نه ڪري، آءٌ پٺيءَ اوهان جي پيئي-
تنهنجي پَکي نِي پيٺياس.
ساٿي ڏيج �سچو� اِهي، نياپا تون نيئِي-
آءٌ تا گَھڻو اُڪنڊياس.

ڪافي 124
منهنجو پَنڌڙو پَههُ آهي، ڀَلو سرتيون سانولَ ساڻ!

سو تا ڇِنَڻ جيهو، اَصل کَون ناهي-
آهي سَڱ ته پُنهونءَ ساڻ.
ايندو، اَٿم آسَرو، آسَر هَڏ نه لاهي-
ٿيندو مُئيءَ جو مِهماڻ.
ڇڏي شهر ڀنڀور کي، ڪيچ ويندي هيءَ ڪاهي-
لڳم ٻاروچي جو ٻاڻ.
* هِيءَ ڪَميڻِي ڪوڙِي، سڱ ساڻن ساهي-
پر پرين ڏسندا پاڻ.
�سچو� ڄاڻ صحيح ڪري، توڙي باب سَندن هِيءَ ناهي-
ته ڀي نيندا سٻاجھا ساڻ.

*ڪافي نمبر 665، سُر بروو 210، �رسالو سچل سائين� مرتب علي قلي بيگ.

�*ڪافي 125
منصور سوريءَ تي چڙهيو، هر ڪنهن چيو ٿي واه واه،
عاشق اتي ئي سر ڏنو، اناالحق ٿيو سڀ ساه ساه.

عشق اچي نعرو هنيو، ٿيس سڀائي باه باه.
نظر مون کي هادي آيو، ٿيو سوئي الا الله.

عاشقن سُرڪي جا پيتي، ٿي سڀائي هو هوا،
منصور، شمس تبريز پارن، هٿ ڪياؤن جاه جاه.

ويا سمنڊ ۾ ڏيئي ٽٻي، سارو لڌائون سُڌ سماءُ،
الف سان جي گم هئا ٿيا، ڪُل شيءِ هرجاءِ جاءِ.

�سچو� ڏسڻ سان سُرخ ٿيو ۽ تخت تي هو شاه شاه،
رچي اُتاهون لعل ٿيو، سارو اهو هو خود خداءِ.

*ڪافي 125 کان 129 تائين پنج
ڪافيون، علي قلي بيگ صاحب جن جي مرتب ڪيل �رسالو سچل سائين� تان کڻي هتي شامل ڪيون ويون آهن. ٻنهي رسالن کي ڀيٽڻ بعد اهي
ڪافيون شامل ڪيون ويون آهن، جي رسالي ۾ اڳ ۾ موجود نه هيون.

�ڀيروي، ڪافي 82، صفحو 78 �رسالو سچل سائين� مرتب علي قلي بيگ.

* ڪافي 126
عشق لڳي تان ڪر آمين، نا منجھ ڪفر نا منجھ دين.

سٽون سورن جون ڪهڙيون پڙهين ٿو،
ورهُ نه پُڇندئي وَلَاَالضالِينَ.
ديد ڏِسي ڪي ديد اڙائين،
نينهن نه پُڇندئي نابين.
جلوهه عشق جو عرش ڪُرس تي،
سرزمين ڇا زير زمين.
دل سان ذرو درد قبوليم،
ڪشف قبور ڪرامت ڪين.
شُبها شَڪَ سڀوئي لاٿم،
پاڻ سڃاڻڻ سان يقين.
طالب ڪي تاويل گھرن ٿا،
ڪن تمنا تي تمڪين.
هادي عبدالحق �سچوءَ� کي،
توڙؤن هئي تا ڪئي تلقين.

*(سر آسا، ڪافي 3، صفحو 26، ايضا)

* ڪافي 127
سارو ئي سر آهي، ڪاٿي سچل، ڪاٿي ذات سچل دي.

مؤج درياء حُباب کڙا ڪيا، ڄاڻج ڪو شڪ ناهي.
آهي اونهون اسرار الاهي، ڇا منجھارؤن ڇاهي.
پنهنجي پاڻ پسڻ جي ڪارڻ، ٺاهَ لکين ٿو ٺاهي.
عاشق، عشق، معشوق اهوئي، ڏانوءُ ڏاڍو ڪيو ڏاهي.
�الاالله� اثبات مڙو ئي، �لا� کي ڇڏ تون لاهي.
�لي مع الله� سمجھ اشارت، فيل لنگھيو منجھ پاهي.
واٽ اهائي وحدت واري، ڪامل ايندا ڪاهي.
سوئي اندر سوئي ٻاهر، ڪئين چوان ائين ناهي.
ڳالهه �سچل� جي سالڪ سمجھين، لوڪ جي ليکي ڇاهي.

*(بروو، ڪافي 44، صفحو 149، ايضا)

� ڪافي 128
تون رَب ڏاڍو بي پرواه،
آءٌ تا ڊڄان تنهنجي ڊاء.

ذڪريا ڪرٽ وجهايئي، سِسِي ساه منجھا.
هو مڪي جو ڪوڏيو، تنهنکي ڏنئي ڪين ڪهڪاءُ.
حسن ۽ حسين مارايئي، ڏئي جيءَ جفا.
ڪربل منجھ قتل ڪرايئي، ترس نه پيڙئي ڪا.
ظلمي آهين، رحمي آهين، جا وڻئي سا واه.
�سچوءَ� تيز تي سڀ هنئين، جيڪا رَبَ رضا.

*سر بلاولي، ڪافي 88، صفحو 51، رسالو سچل سائين� مرتب علي قلي بيگ.

* ڪافي 129
ڪرن مڙيئي قتل عام،
پاڻ ڪريان جي پڌرو.

جدا جماعت کان، آهيان پاڻ امام.
دم نه اڳيون دين ٿيو، ڪفر نڪو اسلام.
فارغ هئڻ فرض کؤن، سُنتَ کي به سلام.
�سچوءَ� آيو سچ ۾، ناهي حلال حرام.

*ڀيروي ڪافي 186، صفحو 89، ايضا.

ڪافي 130
ويندي تا وڻڪار،
جيڏيون هي لڳ هوت بلوچ جي.

ڪيئن وِهان هتهين، آهي منهنجو ڪم ڪوهيار.
** ساه منهنجو سرتيون، آهي پرين جي پار.
هِيءَ دل ديواني ڪري، هو ٿيا پاڻ قرار.
جات جَتن جِي جيڏيوُن، جِيءَ وڌو آهي جار.
�سچو� نه وسار ساه کون، دوستَن جي دربار.

** ڪافي نمبر 270، سر بروو، صفحو 211، �رسالو سچل سائين� مرتب علي قلي بيگ.

ڪافي 131
عين اَٿَوَ اِنسانُ، ڀول مَتان ڀُلي ڪائي!

دَلقُ درويشِي، پهري آيو، صورت هِن سلطان.
آهي جَڳَ ۾، سُڻو ڙِي جيڏيُون، صاحب جو سيلان.
ڏِسي تَماشو يارَ سڄَڻ جو، هَر همَہ حيران.
واه عجائب جيهو ڪيائِين، �سچو� ري سامان.

* ڪافي 132
ٻاروچي لَؤن لائِي، ميان، ڪوهياري لَؤن لائِي!

ڳالهه نه ڳَرهڻ جھڙي، ڏاڍِي سور سلائِي.
سَرتيون مون سان سورَ ۾، ڀينَر ڪانهي ڀائِي.
هِيرَ وڻي سا هانوَ کي، ڏَنهن عجيبن آئي.
سِرُ ڏيڻ سيڻَن کي، �سَچُو� آهي سَچائِي.

* هيءَ ڪافي 132، سُر سسئي داستان پنجون ۾ اڳ
ڪافي 5 طور پڻ شامل ٿيل آهي.

ڪافي 133
صحيح سُڃاڻج ساري، خود آهين وي خُدائِي!

لکين سِتارا گم ٿيا، روزَ ڪَئِي روشنائِي.
ڪوڙين قطرا ڪارونڀارَ، ڪِي سَمونڊَ سمائِي.
سُڌِ تِنهين سِرَ انهيءَ جِي، مٿي جنهن جي آئِي.
تخت هَزارو اوري رهيو، پَري رهي بُلي شاهي.
�سَچُو� سَچي ڳالهڙِي، پاڻَ پِريَن پُرجھائي.

ڪافي 134
وَس ڪا آهي ويچاري! - هُئَڻ هن جو هوتَ، ناهي!

اُٺَن اُوٺارن تَؤن، سائين الا، صَدقي آءٌ سَو واري.
چايم ڏاڍي چاه مان، سائين الا، بِرهُ بلوچي باري.
هيڏي هوڏي جان ڏسان، سائين الا، اَندر ٻاهر آري.
ٻانهون ٻانهِن جان ٻڌي، سائين الا، زار ڪريان ٿي زاري.
�سچو� سهي جي ڪرين، سائين الا، حَق حقيقت ساري.

ڪافي 135
تون آءُ اسان وٽ يار: تنهنجي اَچَڻَ ڪاڻ-
جِيئڙو جُکي ٿو، ساهڙو سِڪي ٿو!

بَس نه وَهڻ کَؤن ڪَرن، هي نيڻن سَندا نارَ.
ماٺ ڪندي ئِي چاڙهيا، بِره اسان تي بار.
پِرين پاڙج پانهنجا، جي ڪيَئي قولَ قرار.
چُمِي چَشمن تي کَنيم، تنهنجو عشق اَلہ توهار.
باه جيهو آءٌ ڀائيان، جو دمُ توهَئون ڌار.
راتو ڏينهان تانهنجي آهي، �سَچُوءَ� سار سنڀار.

ڪافي 136
دردمندن جي دل جو، ميان، شوقِي وو يارُ شڪاري!

يار سُهڻي جون ڏسو ڏهاڙي، ڪَن ٿيون خون خماري.
سوز وارن کي سيني اندر، ماري قيبر ڪاري.
چشمان چوٽَڪ ڏاڍو لائن، ڪجليان هَن قهاري.
ٻانهون سي ٻڌيم اڳيون انهن جي، زاري سَوَ لکَ زاري.
دل اسان جي وو لُٽ نِيَن ٿيون، ٻَئِي چشمان چاري.
پاڻان ڄاڻي ظاهِر ڪيائين، هوءِ هوءِ حُسن هزارِي.
جِيءُ �سَچوءَ� جو جار وڌائون، ڏيئي پاڻ ڏيکاري.

ڪافي 137
سِگھا اِيندا، سِگھا ايندا، پانڌي پِرين جي ڪِي تا!

سڪائِيءَ سان سرتيون الا، ڏکَ ڀائِي اَچِي ٿيندا، ڀَلِي اِيندا.
دردمنديءَ جي دل کي، ميان، دوست دلاسا ڏيندا، ڀلي اِيندا.
ڪين ڇَڏيندا ڇَپَرين، ميان، نال نماڻِي نِيندا، ڀلي اِيندا.
پَکا پکن سا مُهان، ميان، آڻي پاڻَ اڏيندا، ڀلي اِيندا.
سو ڏينهن ٿيندو ڪهڙو، جو �سچو� نانءُ سَڏيندا، ڀلِي اِيندا.

ڪافي 138
تنهنجي محبت موهيو، رَمزن ريهيو ريهيو، هِي تا ساهُ -
آڻئِي الله!
طرف تنهنجي راتو ڏينهان، چِتِ هَڻيرو چاهُ-
آڻئِي الله!
آهي اسان سان سُپرين، حبَ سندَوَ هَمراهُ-
آڻئِي الله!
پيو پناري تانهنجي ميان، هي ڏوهاري ڏاهُ-
آڻئِي الله!
واڪا ڪَيون ٿو وهي، دل اندر درياهُ-
آڻئِي الله!
ڪشي ڪَري ڪپڙا، �سچو� مَليندا پاهَ-
آڻئِي الله!

ڪافي 139
هوتَ ڪڏهن نه هلايُوَ، پانڌي پنهنجي پارَ ڏنهن اسان ڏي!

طرف توهان جي مُڪوسين قاصد، سو ڀي وَهندو ڪين ورايُو!
نياپو منهنجي نيهن جو، جيڪَر ساٿِيءَ نه سڻايُوَ.
هو جو ڪَيو هووَ وعدو، سو تا ياد نه آيُوَ.
�هر دم هونداسين اَسين توئي سان�، فائق هِيئن فرمايُوَ.
تنهن ڏينهن لاڪُون يارَ �سچوءَ� کي، باري برهُ بڇايُوَ.

ڪافي 140
ڪالهه قاصدَ اوڏانهون آيا، اِها ڪَيئُون آگاهي!

�پار ڀنڀور جي هئا اچَڻ جا، ساٿَ ڌڻيءَ کي سعيا�-
چڱِي ڏنائون گواهِي.
مُنهن محبوبن جو ٿيو اسان ڏي، پيا سي پَنڌ سَجايا-
ڪيها رَهبر ڪريان راهِي!
يارَ مُسافر ڪِيُم اُداسِي، ڏور جنين ڏينهن لايا-
آڻي تون ميڙ اِلاهي!
پاندُ ڳچيءَ پائي اڳيون پِرين جي، اسان ڏوهَ سڀئِي بخشايا-
ٿيا سي پاڻَ صلاحي.
�سچو� اُتاهون اَچِي رَهِي هِت، ويڙها سي يار وَسايا-
غَم لَٿِي گُمراهِي.

ڪافي 141
هاري سو پاتُئِي هار، تا آءٌ ڄام چنيسر آوڙان!

جنهن دوستَ کسايو دَم ۾، سَٽ اُهو سِينگار.
هَٿَئون پَئِي تنهنجي آهي، روئين ڇو زارو زار.
داڻو هُيَڙو درد جو، جنهن ڪيو بهشتَؤن بيزار.
ڏوهُ ته تنهنجو ڪونه هو، پرَ نِينهن ڪيو نروار.
پَلنگئون پئينءَ پَٽ تي، ڪَري گوندَرَ گفتار.
�سچو� سهي جي ڪَرين، هِيءُ هو عشقَ جو اسرار.

ڪافي 142
هارَ چنيسر ڄام، ليلان کسايو دَستَؤن پنهنجي.

ڌاڳو مَڻيون هو ڪَسوٽِي، جو دل جو ٿِي پيو دام.
نَظَر وڌئِي تا غيرَ تي، تيلهان تون ٿِيئن تمام.
ڀُلِي ڀولِي ۾ پئينءَ، هار ڀانيُئِي آرام.
تنهن ڏينهن آندئي پاڻَ سان، سورن جو سر انجام.
�سچو� رَه صَبر ۾، عِشقُ ٿِيئي انعام.

ڪافي 143
ڪِيئن چَوين ٿو، ڪِيئن چَوين ٿو!
لوڪ ناهي ٻيو؛ ڪِيئن چوين ٿو؟

لوڪُ سَڀوئِي اُهو آهي، ڪيئن ٻيائِيءَ مَنجھِ پَوين ٿو؟
اَڄاڻ بنائي پاڻ بيهاريُئي، غمزي انهيءَ ۾ ڇو نه گوين ٿو؟
ساڻ سچي تا �سچو� گذارين، راند روئڻ جِي ڪيهِي رَوين ٿو؟

ڪافي 144
ڀُل وڃي ٿو، لوڪ ساروئِي ڀُل وڃي ٿو!

�مان�، �تون� ويندي، اُهوئِي ٿيندو، ڀولُ اهوئِي جيڪو ڀَڃي ٿو.
اهو اُهوئِي سَرتيون آهي، نه تا اها ڪوئِي ڳالههِ مَڃي ٿو.
اندر ٻاهر اُهوئِي آهي، �سچو� هِي سِرُ صحيح سڃي ٿو.

ڪافي 145
سُهڻو سڱ ٿيو، ڪاڪيون ڙِي، ڪيچَ ڌڻين سان، شالَ مولو ميڙيندو!

اڳئين کَؤن ڀي اڳرو، ڀائن تان وره ويو!
آريءَ جي اولاد سان، ڏاڍو پيچُ پيو.
بيڪَسِيءَ جي دائري، تنهن کي نِيهَن نيو!
صدقي تَن سيرن تؤن، �سَچوءَ� ساه ڪيو.

ڪافي 146
شال مون سان وريون وريون،
ڪانگ ڪَرين مِٺيون ڳالهِيون!

جدائِيءَ جون جان جسم تي، ڪيون پورن پَريون پَريون.
دردَ سَڄَڻ جي دل منهنجيءَ کي، زور ڪيون ذريُون ذريُون.
ڏکن واريون ڳالهيون، اسان ڀي دل پائي ڌريون ڌريون.
وايون وصل جون يار، �سچو� تون، متان ڪرين ڍريون ڍريون.

ڪافي 147
مون کي متان تون ڇڏين،
سونها ڙي سَڄَڻ جا!

مَ ڄاڻان ڏينهن اُهو تا، ٿيندو اَلاجي ڪَڏهين.
نانءَ موليٰ جي محبوبن سان، نئِي غلام کي گَڏين.
حاضر ٿِئين حضور ۾، نانءُ �سَچوُ� ڪري سَڏين.

ڪافي 148
اهو آهي آهي، يار ساڳيو ساڳيو!

اوهين ڄاڻو ساڻ يقيني، ٻيو سو ناهي ناهي.
ميخاني وچ مست هميشہ، ڪيئن سو ڪعبي ڪاهي ڪاهي.
لوڪ سارو ٿي هِت جو آيو، سَڀ حجابان لاهي لاهي.
ظاهر باطن آهي اُهوئي، جان جثو وري ڇاهي ڇاهي.
نانءُ �سچوءَ� جو آيو صفت ۾، ڏانءُ ڪيو ڪيهو ڏاهي ڏاهي.

ڪافي 149
هيءَ پورهيت پاڻِيءَ ڍوئِي، خان ٻاروچا تنهنجِي!

حاضر خدمت اَچي اوهان جي، حال چونديس روئِي.
ساٿي اسان جي سُڌ لَهَڻَ سان، سوال پورو ڪَر سوئِي.
ڪِيئن وساري ويهان اوهان کي، ڪئِي تا هِهڙي توئي.
طوطيءَ جي ڳچيءَ سو سَلامن، �سچوءَ� مُڪا پڻ پوئي.

ڪافي 150
واتِ مون کي آهي وائِي، خان ٻاروچا تنهنجي!

پرين نَه مُڪَوَ طرف اسان جي، لِکي ڪتابَتَ ڪائِي.
ڀيرو ڪندين وري ڀنڀور ڏي، اِها اَڌَرَ مون آئي.
حالَ منهنجي جي خَبَر نه ڪنهن کي، چڱي سَڄَڻ تو لائِي.
اِهو آسرو مون کي آهي، ٿيندين اَچِي ڏکَ ڀائي.
اڄ صبح تا اڱڻ �سچوءَ� جي، جانِي اِيندين شالَ جائِي.

ڪافي 151
سُڻ منهنجڙو حال،
دلبر ديس وسَئي، گھوريو ڙي پَرڏيهه تو تؤن!

مون کؤن پَري نه ٿئين، سائين مَڃ سُوال.
منهنجو توسان تا آهي ئِي، خاصو يارَ خيال.
روئان واٽڙين تي، ڪَريو ههڙو حال.
واڳان وطن پانهنجي، ڦيري آءُ فِي الحال.
تو کؤن ڳجھو ناه ڪو، عاشقَ جو اَحوال.
ڪَر �سچو� کي سپرين، کڻِي نيڻ نهال.

ڪافي 152
قاصدَ وري ويندين،
ديس ٻاروچل جي، ميان!

خَبَر خوشيءَ جي وٺي اُتاهُون، سِگھو اسان ڏي ڪِي اِيندين.
دردمندِيءَ جي دِل کي، هاڻي ڏاها دلاسو ڏِيندين.
سپيرين جي ڳالههِ ڳُجھيءَ جو، وڃي سو واقف ٿِيندين.
سوزَ فراقَ جي، يار �سچوءَ� جو، تون هِي نياپو نيندين.


ڪافي 153
آئين قاصدَ ڪالهه،
پرينءَ جي پار ڏنهن، آندئِي جي سَنِهيا سَل اُهي ئِي!

هاريا هِنَ جي حالَ جِي، ڪا هُئِي هُت قِيل مَقالَ؟
پاڄِيءَ کي پَرديسَ ۾، سِڪندي ٿِيڙا سال.
پِريَن ڪِي مون پُڇِيو، ڪا خَبرَ ڏي خوشحالَ!
ڪِي ڪَڍندا هجر فراق کي، ڪِي ورندا واوَ وصالَ!
�سَچُوءَ� سندي ساهَ جِي، ڪا هئي هُت کين سنڀالَ!

ڪافي 154
عاشقَ ڪر آرام،
پِرينءَ گھڻو پُڇيو تُنهنجو، خوشيءَ ۾ رَهُ، ري!

طرف تنهنجي آهِ، اَچڻَ جو، اسان جو اَنجام.
رَهبَر عاشِقَ کي وَڃِي، سَوَ لَک ڏيج سَلامُ.
اڳنان آهي تانهنجو، سُرهائِي سَر انجام.
جيڪي چَيُوَ، تانهنجو آهي، ڪُلِي قبول ڪَلام.
�سچو� تنهنجي ساه کي، آههِ محبت بخش مدام.

ڪافي 155
يار منهنجي کي ڪريو، مِنَت وڃِي ڪائِي!
پَرڏيهه وڃ نه مون پِرين، يارَ تو سان مون تا لائِي.
اَندر منهنجو اَڌ ٿيو، ڪري وڃڻ جِي ٿو وائِي!
ڏسو اوهين ٿيون، دل ڏاڍي سان، اديون آ مون اٽڪائِي.
چڱا مِڙيائي ميان اِئين چون ٿا، �لائِي ته توڙ نڀائِي.�
هِجَر منجھارؤن ٿِيندي وصالت، اِها ڳالهه �سچُوءَ� آزمائي.

ڪافي 156
هاڻي مون کي پِريَن پوءِ،
جيڏيون جِيَڻ جنجال ٿيو!

ويٺِي واٽڙين تي، هِيءَ راتو ڏينهان روءِ.
ويهڻ هن جو وهه ٿيو، هو لَڏي ويڙا لوءِ.
دردمندِي دانهون ڪري، آهي هوتَن رِيءَ هوءِ هوءِ.
ڪاڪِيون مُون ڏي ڪيچ کَؤن، شالَ قاصد اچي ڪوءِ.
�سچوءَ� ڪندي سال ٿيا، وَريتِيون ووءِ ووءِ.

ڪافي 157
يار ساٿيو ڙي ميان، يار پانڌيو ڙي ميان، ڀلوڙي ميان،
دوستَن جي ڪَلَ مون کي ڪا ڏيجو!

هِيءَ نماڻِي در وڪاڻِي، نالِ نباهي نيجو.
ڪِيمَ وساريو، مئي نه ماريو، ڇوري تا نه ڇڏيجو.
ڏيو دلاسا ڪڏهن اِيندا، لوءِ ئَون تا نه لڏيجو.
جنهين ويلي هلو اِتاهون، �سَچوُ� نانءُ سَڏيجو.

ڪافي 158
ساجن اِنهيءَ سير، اِيندئِي ڙي اَڃا!

سي ئِي پَهتِيون پِرينءَ سان، جي گھِڙيون انهيءَ گھير.
سپيريان جي سيرَ ۾، هيجَؤن هِينئڙو هير.
ٻَڌي نچج نيهَن جي، ڇاتِيءَ ڇاتِيءَ ڇيرَ.
�سچو� سائين جي پُڇين، ڦَندَ سَڀئِي ڦير.

ڪافي 159
�توکي عاشق پنهنجو ڄاڻان، تو کي سَونِ ۾ سُڃاڻان!

�اسين تا توسان آهيون سدائِين، وجِھج ڪِين وڃاڻا.
�اُهي تا آهن نظر اسان کي، اَچِي جي در وڪاڻا�،
دستَؤن ڪري ڏِنو هِي مان کي، يارَ دارونءَ جا داڻا.
سَهجِ �سَچُو� تون ساڻ يقيني، محبوبن جا ماڻا.

ڪافي 160
هوتَ اسانجڙو حال، تون پاڻَهِين ٿو ڄاڻين!

اوهان ٻاجھون وو سپرين، ميان اَلا، ساعت ڀايان سال-
وري اَچج آرياڻِي.
راتو ڏينهان روح کي، ميان الا، سندُو خواب خيال-
هِيءَ اَٿَوَ نِماڻِي.
معلوم تو کي مون پِرين، ميان الا، عاجز جو اَحوال-
تون سانول سُڃاڻِي.
ڇڏين ويندين وو ڇَپَرين، ميان الا، تو لڳ ڪيم ڪشال-
تون هِيئن ڪِيئن هوتياڻِي!
سوز اوهان جي وو سُپرين، ميان اَلا، بِره ڪئِي بيحال-
ته ڀِي عذر نه آڻي.
لاه فراق وو فقير کَؤن، ميان الا، �سچو� مڃ سوال-
هيءَ هادي لئي هاڻِي.

ڪافي 161
منهنجي اڱڻ اَڄ آءُ،
پرديسيڙا ڙي يارَ!

والي شالَ وصال جو، ڪو وري لڳي واءُ.
اچي هَڏ نه هِتَهين، سانوَلَ تو ريءَ ساءُ.
ميان مشتاقن جو، اَچي صاحب لهه سَماءُ.
دانهون ڪري دردَ ۾، جا ڦٽي فراقاءُ.
ٿيون مَدايون ڪيتريون، سائين �سچوُءَ� کانءُ.

ڪافي 162
اوڏاهون قاصد جي آيا، تَن هُلائي هِيءَ وائِي:

هاڻي هوتياڻِن جي، هُئِي تو ڏي تياري،
واٽان پُڇي تانهنجون، ٿو اَصل کان آري،
ڌاري، سنديَوَ حال جِي، هت معلوم سَڀائِي.
اهو رکج آسرو، جو اَڄ تو ڏي اِيندا،
ڏيئي ٻانهون ڳل تو وري، پرين پَرچائيندا،
هيڪَند ٿيندينءَ هوتَ سان، تون جاڳندي جائي.
مارئِي ماندِي نه ٿِيءُ، ڇو گوندر گذارين،
واٽان اَچَڻ ان جون، ٿِي نِت نِتِ نهارين،
جھڙي تون هِت آهين، آهين هُت ڀِي اُهائي.
ويو وڇوڙيو وچ مَؤن، تون گڏيئن سائينءَ ساڻ،
توسان آهن سُپرين، پَري ڀاءِ نه پاڻ،
�سچو� ٿِيندين سيگھڙي، اها وائِي سوائي!

ڪافي 163
ڪيچي ڏٺم اَڄ اِتي،
اوهين تا ڇا ٿا ڀانيو!
سال لنگھِي ويا ڪيترا، ڪاڪيون ريءَ ڪِتي.
اڄ تا وينديَس ڪاڏي ڪِينڪي، هُوُ سو، تا منهنجو هتي.
منزل محبن جي جتي هوندي، ميان، هونديون سَرهايون تتي.
موڳائيءَ جي مونجھ ۾، سائين الا، ڪانه ڏِسي گَپَ ۾ گِتي.
سودو سيڻن سان حال ٿيندو، ميان �سَچُو� تا سِرَ ڏتي.

ڪافي 164

اَڄ اوڏاهين سي آيون، مون ڏي خَبران خير جون!

ٻيو تا توسان دوستَ وي، ڪون برابَر ڀايون.
لِکي مَؤن معلوم ٿيو، هاڻي پير ايڏاهِين ٿا پايُون.
سَنڀري تو کي ميان ڏيهه سنديءَ، لک ٿورا ٿا لايون.
سورن واريون سڀئي ساعتون، تو تان لکَ لنگھايون.
توکي ٿينديون هاڻي حاصل، �سَچَو� ري سَرهايون.

ڪافي 165
منهنجِي حجت تو سان ناهه، توکي مولو ميڙي يار!

مون هِن نماڻِيءَ کي، آسَر سَندُوَ آههِ.
اندر ٻاهِر تا تنهنجِي، جانبَ آهي جاءِ.
ڏونگَر ڏورڻ آئيا، ساڄَڻ تنهنجي ساءِ.
�سَچُو� آهي سِڪَ ۾، لالَن تنهنجي لاءِ.

ڪافي 166
پُڇن ڪوه طبيبَ، او، سوزَ واريون سَرتيون، ڀلو الَو!

پيدا ٿيندا پاڻهين، ڪول آَيَس قَريبَ.
ڏِيَن ڏيکاري ڏِيلَئون، اچانڪ عجيبَ.
�سچو� وَسَن سي سدا، هِنَڙي منجھ حَبيبَ!

ڪافي 167
الا باري بِره ڍولَڻ جي، دل ديواني منهنجي ڪيئي!

اوري اَٽَڪَ نه رهِي، خاص پِرين پکِيئِي.
پياريائون پُر ڪَري، ٻي سڀ وائِي ويئِي.
راتيان ڏانهان روحَ ۾، �ٿيَا ٿيَا� آهي ٿيئي.
اکيون دل �سَچُوءَ� جيون، پاڻ سکِيون ڪِيَئون ٻيئي.

ڪافي 168
يارَلايو رنگ، ڏِس تون، جي هُيَئين ڪنهن حالَ ۾!

محڪم رهين احوالَ ۾، قائيل نه ٿي تون قالَ ۾.
خيالَ ٻاجھون خاص تنهنجي، هُئي جِيَڻ جَنجالَ ۾.
جي هُئين ڪو دَم اِتي، تا هُج تون خاص خيالَ ۾.
اَصل ۾ يڪتا ٿِئين، عاشِقَ چَئون اَمثالَ ۾.
محبت مگر مرشد سندي، آڻين اِنهي اَحوالَ ۾.

� ڪافي 169
�تو ڪِيئن اُهي وسري ويا، جن کي تو ٿي ڪارون ڪيون؟�

پانڌِيءَ پِرينءَ جي پار ڏنهُن، آندِي خبر اها يار ڏنهن؛
آيو اصل اسرار ڏنهن، دوست سندي دربار ڏنهُن.
ڪيئن تون پئين ٻيءَ ڳالهه ۾، هي جيءَ وجھين جنجالَ ۾؛
چئه، آهين ڪهڙي خيال۾؟- ره تو هميشہ حالَ ۾.
کانئن پاسي ڏينهڙا پَيَئه، سي ڳُڻَ سَندن وسِري ويئه!
سچا سخن سانڀَڻ ٿِيئه، سڏ کين ڪڏهن نا ڪَيئه.
�ڳالهيون سَڄڻ جون ياد ڪر، دل سامڻ ٿي عاشق اَپر،
�تا تو اچي نازڪ نظر، هَيءِ هَيءِ متان ٿئين بيخبر.�
�جيڪس فراق جي فال هُئي، ڪا کين تنهنجِي ڳالهه هُئي،
�تو گڏُ جِيڻ جي جال هُئي: اَڄ تو نه تن سنڀال هُئِي!�
�اِتي وِساريئي ڪيئن ويهي، جي ڏيههَ هئا تنهنجا ڏيهِي؛
�توکي آئِي مَصلحت ڪيهِي؟ - هاڻِ پاڻَ ايندا اڄُ پيهِي.�
��سچو� متان دلگير ٿئين�، اَڄ پاڻ فرمايئون ائين،
�طالب وڃي تَسلا ڏئين، معافي مَدايون ڪيون مئين!�

�مرتب پاران ڪافي 169 ۽ ڪافي 170 رسالي ۾ �ڪلام� جي عنوان سان ڏنل هيون، پر اسان اُنهن جو عنوان ڪافي رکيو آهي، ڇوته ڪلام شاعريءَ جي ڪا الڳ صِنف ڪانهي پر شاعريءَ جي هر صِنف کي ڪلام چئي سگھجي ٿو. ٻيو عرض ته اهڙي ئي سٽاءَ واريون: يعني ٿلهه ۽ هر بند جي آخري سِٽ جو ٿلههَ سان هم ڪافيه هجڻ بجاءِ، هر بند جي سِٽن جو هڪ ٻئي سان هم ڪافيه هجڻ، اهڙيون ڪافيون رسالي ۾ ٻيون پڻ ملن ٿيون. مثال طور ڏسو: سسئي داستان ڇهون، ڪافي 6.

ڪافي 170
وعدا اُهي اَڄ ياد پئا، مون سان قريبن جي ڪيا!

ڳالهيون ڳجھيون اُهي يارَ جون، اصلون ٻُڌيم اِسرار جون،
سي ٿيون عطا اعتبار جون، دل ۾ رهيون دلدار جون.
واليءَ اهو وعدو ڪيو، جو ڪَم چَيوسين سو ٿيو،
�هڪ ٻول توسان، نا ٻيو، وِسِري نه مون کَون سو ويو.�
فائِق وري فرمائيو، �تو سِرُّ اسان جو سائيو،
�اهو ڏسڻ مون آئيو، دل ساڻ سو مون لائيو.
��سَچُو� سدا سَرهو رهين، هِن ٻولَ اسان جي تي ٻَهين.
�تون ٺاه تا هِن تي ٺهين، سِر بار برهي جو سَهين!�

* ڪافي 171
دمَ دمَ جا ديدار، وو، اَپر اَسان جي نارَ تي!

بَگا ڏاندَ ٻَڌائون ٻيئي، تَن جِي ڳالهه ڪريان آءَ ڪيهِي،
وهَن ڌارو ڌارَ، ڳاڌِيءَ جي ڳٽڪارَ تي.
ڀاروني هِڪڙي چَڪريون ٻيئِي، آرا انهن جا آهن اِهي ئي،
وهن بارو بارَ، وو، لَٺَ واريءَ للڪارَ تي.
ڦرهيون ونگڙون آهن اوڀاريون، ارِڙيون سونهَن مالَهه موچاريون،
جھَلڻ جا جھَلڪار، وو، لوٽِن واريءَ ڌڌڪارَ تي.
ڍڍي چونڪ جوئر جا نِسري، ڳنا تنهن جا ماکِي مِصري،
کِيرن جا به خمار، وو، آهن پيهي واريءَ پُونجار تي.
ڪانگَن ڪانگيرو، وهِيَن واهيرو، ڪَٻَرن، ڳيرن ڪيو اچي گھيرو،
ڳوڙهن جا وسڪارَ، وو، جھِرڪين جي جنسار تي.
آيو نيسَر پاڙڇ ۾ پاڻِي، مرشد اچي ٿِيڙمَ ساڻِي،
سا جوئر پَچايم جار، وو، آهن ڪَم �سَچل� جا ڪلتار تي.
*هيءَ ڪافي 171 اصل ۾ �سنڌي روجھن بابت بيت� جي آخر ۾ ڏنل هئي. پر جيئن ته هن ڪافي جو مواد نه ته روجھن بابت آهي، نه ئي وري اهڙي ماحول جي عڪاسي ڪندڙ يا ان سان مناسبت رکندڙ ئي آهي، ان لاءِ هِن ڪافيءَ جو ھِت �متفرق ڪلام� ۾ شامل هئڻ مناسب ڄاتم.

Back to top Go down
https://sindhchat.forumotion.net
 
سچل جو سنڌي ڪلام - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٽيون
Back to top 
Page 1 of 1
 Similar topics
-
» سچل جو سنڌي ڪلام - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو پهريون
» سچل جو سنڌي ڪلام - متفرق ڪلام - ڪافيون حصو ٻيو
» سچل جو سنڌي ڪلام - متفرق ڪلام - بيت، دوها ۽ هدايتون
» سچل جو سنڌي ڪلام - مارئي – داستان ٽيون
» سچل جو سنڌي ڪلام - سسئي - داستان ٽيون

Permissions in this forum:You cannot reply to topics in this forum
Sindh Chat Cafe' سنڌ چيٽ ڪيفي :: 

سنڌ ادب

 :: Sachal Sain Jo Kalam سچل سائين جو سنڌي ڪلام
-
Jump to: